ACADEMY 12324 USN SB2U-3 Vindicator, Battle of Midway - 1:48

Vought SB2U Vindicator był amerykańskim, pokładowym bombowcem nurkującym z okresu  międzywojennego i II wojny światowej w układzie dolnopłata o konstrukcji w pełni metalowej. Napęd zapewniał pojedynczy silnik gwiazdowy Pratt and Whitney R-1535-96  o mocy 826 KM. Oblot prototypu miał miejsce w 1934 roku, a produckaj seryjna trwała w latach 1936-1937. W sumie powstały ok. 260 egzemplarzy tego samolotu. Uzbrojenie pokładowe składało się z dwóch karabinów maszynowych Browning kal. 7,62 mm. Maszyna mogła zabierać na pokład bomby o masie do 500 kilogramów.

SB2U Vindicator powstał na konkurs ogłoszony prze US Navy w 1934 roku na nowy samolot rozpoznawczy i bombowy mający bazować na pokładach lotniskowców. Zwycięsko z tego konkursu wyszła wytwórnia lotnicza Vought, która zaproponowała samolot w układzie jednopłata, który okazał się pierwszym samolotem tej klasy o takim układzie w dziejach US Navy. Samoloty SB2U Vindicator od 1937 roku wchodziły na wyposażenie czterech lotniskowców: USS Lexington, USS Saratoga, USS Ranger oraz USS Wasp. W chwili wybuchu II wojny światowej na Pacyfiku była to już konstrukcja przestarzała, ale walczyła w pierwszym jej okresie, zwłaszcza w toku bitwy pod Midway w czerwcu 1942 roku. Samoloty tego typu były też eksportowane do Francji, gdzie służyły pod oznaczeniem V-156-F oraz do Wielkiej Brytanii gdzie używano ich pod oznaczeniem V-156 Chesapeake